Rocznica


Do Prisztiny przyjechałam równo trzy lata temu, 16 lutego, dzień przed  5. rocznicą ogłoszenia niepodległości przez Kosowo. Było wtedy zimno, szaro, padał deszcz ze śniegiem.  Pomimo niesprzyjających warunków pogodowych,  czuło się radość, ludzie świętowali, a na głównej ulicy odbywał się wielki koncert, który zgromadził kilkanaście tysięcy widzów. Miasto dekorowały flagi kosowskie, albańskie, i amerykańskie. NEWBORN, najbardziej charakterystyczny symbol Prisztiny, pomalowano w barwy narodowe kilkudziesięciu państw, które do tego momentu uznały niepodległość Kosowa

Dzisiaj w 8. rocznicę pogoda w Prisztinie jest piękna. Teoretycznie niemal środek zimy, ale ludzie zrzucili ciężkie ubrania, chodzą w krótkich rękawkach, bo temperatura w słońcu sięga 25 stopni.  Kawiarnie pootwierały już ogródki, które błyskawicznie zapełniły się zwolennikami pysznej tutejszej kawy. Dzisiejszy nastrój jest jednak zupełnie inny niż trzy lata temu, bo mieszkańcy Kosowa zamiast świętować protestują przeciwko rządowi. W zorganizowanej przez opozycję manifestacji na Bulwarze Matki Teresy zgromadziło się kilkanaście tysięcy ludzi, którzy tym razem pokojowo wyrażają swoje niezadowolenie z sytuacji w kraju.  Protesty opozycji trwają tu niemal bez przerwy od kilku miesięcy, a towarzyszą im często gwałtowne zamieszki, gaz łzawiący rozpylany w parlamencie i powtarzające się aresztowania posłów opozycji.  Wyraźnie widać, że wielu mieszkańców Kosowa straciło wiarę, że sytuacja w kraju się poprawi, spadnie sięgające niemal 50 procent bezrobcie, zniknie korupcja, przestępcy znajdą swoje miejsce w więzieniu, ludzie będą mieć szanse na rozwój, będzie bezpiecznie, dojdzie do normalizacji stosunków z Serbią i w końcu zostaną zniesione wizy do Unii Europejskiej, które nie obowiązują nikogo w Europie poza mieszkańcami Kosowa.

Dzisiaj zobaczyłam NEWBORN, tradycyjnie pomalowany na nowo z okazji kolejnej rocznicy ogłoszenia niepodległości. Tym razem w niebo z białymi obłokami, na które trzeba patrzeć zza drutu kolczastego.  Pytanie, kiedy drut w końcu zniknie.

Pozdrowienia z Kosowa

J

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kanion Nevidio, Montenegro

Obraz
 Człowieka ciągnie tam, gdzie wzrok nie sięga, ciekawi go nieznane i to, co kryje się po drugiej stronie. Dlatego znikająca pomiędzy skałami w Czarnogórze rzeka Komarnica przez lata kusiła wielu, aby sprawdzić dokąd płynie i czy może gdzieś ponownie wypływa na powierzchnię. W końcu w połowie lat 60-tych XX w. udało się pierwszym śmiałkom przejść przez kanion, który nazywano Kanionem Którego Nie Widział Bóg, w skrócie „Nie widział” czyli „Nevidio”po serbsku, albo czarnogórsku jak kto woli. Z czasem Kanion Nevidio przestał być niedostępny, a obecnie jest jedną z licznych atrakcji turystycznych Czarnogóry. Wiele firm organizuje tu wyprawy kanioningowe, zapewniając, że są one dostępne w zasadzie dla każdego. W sezonie dziennie przez kanion przedziera się co najmniej kilkanaście grup turystów, o różnym stopniu zorganizowania i przygotowania, co widać już na pierwszy rzut oka na podstawie wykorzystywanego sprzętu. Wyprawa rozpoczyna się w miejscowości Poscenje, malowniczo położ
Czytaj więcej

Orły, sokoły.... znaczy sępy - w Uvacu

Obraz
 Meander Uvaca Lato sprzyja odkrywaniu pięknych miejsc, a do takich bez wątpienia należy kanion rzeki Uvac w południowo – zachodniej Serbii. Niestety nie leży on na trasie najbardziej popularnych podróży Polaków do Chorwacji, więc nie da się do niego zajechać „po drodze”, niemniej może ktoś się skusi i przedłuży swój pobyt na Bałkanach o dodatkowe dwa dni. Najłatwiej – jeżeli spędza wakacje w Czarnogórze. Na Bałkanach lepiej nie pytać o odległość, ale o czas potrzebny na dojechanie z jednego miejsca do drugiego. Według mapy z Budvy do Uvaca jest jedynie 252 km, ale pokonanie tej trasy zajmie około 5 godzin. Podróż dostarczy malowniczych widoków gór, przełęczy i rzek, mostów i tuneli, czy przyklejonych do zboczy torów kolejowych, wybudowanych jeszcze za czasów Tito, wyłaniających się w najbardziej zaskakujących miejscach. Będzie również wyzwaniem dla kierowcy, bo czeka go jazda stromo w górę i w dół, pełna zakrętów, drogami czasem tak wąskimi, że ciężko się wyminąć z samoc
Czytaj więcej

Zaczynam...

Zaczynam pisać o tym, gdzie jestem. W miejscu tak blisko Polski, jednak wciąż nieznanym, które kryje wiele tajemnic i jest nieustającą areną walki o polityczne wpływy. Miejscu pełnym sprzeczności - ogromnego bogactwa i wielkiej biedy, przepięknych krajobrazów i zabytków oraz wciąż widocznych śladów po toczących się tu wojnach. Wśród ludzi żyjących kiedyś wspólnie w jednym kraju, z których niemal każdy może opowiedzieć o tragedii doznanej od kogoś, kto był sąsiadem, przyjacielem, członkiem rodziny, bo nie był Chorwatem, Serbem, Bośniakiem, Albańczykiem, Słoweńcem, czy Macedończykiem.... Jestem w samym środku kotła bałkańskiego, który od ponad 100 lat nie przestaje bulgotać i wciąż dochodzi w nim do wrzenia. Chcę zrozumieć, dlaczego. Czasem będzie poważnie, czasem śmiesznie, ale zawsze osobiście. Zapraszam 
Czytaj więcej